RANGGEUYAN MUTIARA

Dzikirna Malaikat 

DINA kitab tafsir Al-Khazin, Abdullah bin Abbas ngariwayatkeun hiji hadits.
"Nalika Gusti Allah nyiptakeun 'Arsy, Anjeunna marentahkeun ka sakumna malaikat pikeun manggul eta 'Arsy. Eta parentah teh pikeun paramalaikat hiji tugas nu kacida beuratna. Allah Maha Uninga, nya Anjeunna ngadawuh ka paramalaikat, "Lapadkeun ieu kalimah, 'Subhanallah'.
" Nampi dawuhan kitu, paramalaikat teras we ngalapadkeun eta kalimah nepi ka maranehna ngarasa hampang manggul eta 'Arsy teh. Ti harita paramalaikat teh terus we ngalapadkeun kalimah Subhanallah nepi ka Gusti Allah nyiptakeun Nabi Adam a.s.
Nalika Gusti Allah nyiptakeun Adam, harita Adam dak-dumadak bersin. Gusti Allah ngadawuhkeun ka Adam sangkan ngalapadkeun kalimah Alhamdulillah. Eta dawuhan teh ku Adam diestokeun pisan.
Nya anjeunna ngalapadkeun eta kalimah. Sabada Adam rengse ngucapkeun kalimah alhamdulillah, teras diwaler ku Gusti Allah ku kalimah 'yarhamukallah' (Mudah-mudahan Gusti Allah maparin kanyaahna ka anjeun. Jeung ku rahmat jeung kanyaahna Gusti Allah nyiptakeun anjeun).
Paramalaikat pok arunjukan, "Eta kalimah teh mani agung kitu, tangtu we ieu kalimah teh ulah dimomorekeun." Nya saterusna mah eta kalimah teh digabungkeun jeung kalimah nu munggaran. Jadi kalimahna teh nambahan, 'subhanallah walhamdulillah'. Sabada ngalapadkeun eta dua kalimah, tugas nu mimiti beurat teh bet ngurangan. Tugas manggul 'Arsy teh jadi rada hampang. Saterusna eta dua kalimah teh dilapadkeun nepi ka Gusti Allah ngutus Nabi Nuh a.s.
Umat Nabi Nuh a.s teh umat nu munggaran nyembang berhala. Maranehna nganggap yen berhala teh mangrupa pangeran nu kudu dipunjung dipuja. Teu lami Gusti Allah ngadawuh ka Nabi Nuh. Sangkan nepikeun ka umatna hiji kalimah 'laa ilaaha illallah' (taya Pangeran nu kedah disembah lian ti Gusti Allah). Eta parentah teh ku Nabi Nuh diestokeun pisan. Nya saterusna mah ditepikeun ka umatna.
Ngadangu kalimah nu sakitu agungna, paramalaikat kacida ngarasa bagjana. Paramalaikat teh saterusna ngagabungkeun eta kalimah teh jeung dua kalimah nu munggaran tea. Sapanjang jaman teh paramalaikat ngalapadkeun kalimah 'subhanallah walhamdulillah walaa ilaaha illallah' nepi ka Gusti Allah ngutus Nabi Ibrahim a.s.
Nalika Gusti Allah ngutus Nabi Ibrahim sarta maparin parentah pikeun kurban. Nu mana nu dikurbankeunana teh putrana ku anjeun. Tapi waktu rek dipeuncit pisan, putrana teh dihilian ku hiji domba. Harita keneh Nabi Ibrahami ngucapkeun kalimah 'Allahu akbar'. Hiji kalimah pikeun ngungkapkeun rasa bungah jeung gumbira. Ngadangu kalimah nu kacida endahna kitu, paramalaikat pok unjukan, "Emh, endah tah kalimah teh." Nya saterusna mah paramalaikat teh ngagabungkeun kalimat eta jeung kalimah nu enggeus-enggeus. Nepi ka kalimahna teh 'Subhanallah walhamdulillah walaa ilaaha illallah wallaahu akbar'.
Nalika ieu riwayat didugikeun ka Kangjeng Nabi Muhammad Saw ku Malaikat Jibril, kalawan ta'jub Kangjeng Nabi pok sasauran, "Laa haula walaa quwwata illaa billaah al-'ali al-'Azhim". Ngadangu kalimah nu sarua endahna jeung nu ti heula-heula, malaikat Jibril terus ngagabungkeun eta kalimah teh jeung nu mimiti. Jadi weh kalimahna teh 'Subhanallah walhamdulillah wa laa ilaaha illallah wallaahu akbar walaa haula walaa quwwata illaa  billah al-'ali al-'Azhim'.***